拼音jīng nào
注音ㄐ一ㄥ ㄋㄠˋ
繁体驚鬧
词性
⒈ 受惊而喧闹。
⒈ 受惊而喧闹。
引《太平广记》卷四一引 唐 包湑 《会昌解颐录·黑叟》:“﹝叟﹞直上魔母堂,举手锄以斸其面,壁乃頽。百万之众,鼎沸惊闹。”